افعال کمکی (معین)
افعال کمکی یا معین (auxiliary verbs) معمولاً قبل از یک فعل دیگر (فعل اصلی) در جمله قرار می‌گیرند و کارشان کمک به فعل اصلی جمله در تشکیل عبارات فعلی می‌باشد.
افعال کمکی را می‌توان به دو دسته تقسیم نمود:
|
افعال کمکی اصلی
|
be, have, do
|
|
افعال کمکی وجهی
|
|
must
ought to
used to
|
shall
should
|
may
might
|
can
could
|
will
would
|
|
ویژگیهای افعال کمکی
الف) افعال کمکی اصلی
حالت سوم شخص مفرد (-s form)، گذشته ساده و اسم مفعول (قسمت سوم فعل) آنها نامنظم (بی قاعده) است:
|
past participle
|
past tense
|
-s form
|
be:
have:
do:
|
|
been
had
done
|
was / were
had
did
|
is
has
does
|
ب) افعال کمکی وجهی
1- در حالت سوم شخص مفرد (بر خلاف افعال معمولی) -s نمی‌گیرند:
- She can play the piano quite well. (not: She
cans ...)
- He must work harder. (not: He
musts ...)
2- در جملات پرسشی و منفی، از فعل کمکی دیگری استفاده نمی‌کنند:
- What would you buy if you won the lottery?
(not: What did you would buy ...)
3- هیچگاه to بعد از آنها قرار نمی‌گیرد (به استثنای ought to و used to):
- You should phone the police immediately. (not:
you should to phone ...)
4- هیچگاه -ed یا -ing نمی‌گیرند:
musting, musted
5- هیچگاه با همدیگر به کار برده نمی‌شوند:
I might could wash the car.
قابلیت های مختلف افعال کمکی
1- برای منفی کردن یک جمله کافی است پس از فعل کمکی، not اضافه کنید و یا از حالت مخفف آن استفاده کنید:
She will come → She will not (won't) come.
2- برای پرسشی کردن یک جمله، فعل کمکی را قبل از فاعل جمله قرار دهید:
She will come → Will she come?
3- گاهی می‌توان فعل اصلی پس از فعل کمکی را حذف کرد به شرط آنکه معنی آن (با توجه به شرایط) واضح باشد:
- 'Will she come tonight?' 'No, she can't.' (='she can't come.')
- 'I've never been to China. Have you?'
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
- جملات شرطي نوع اول
از جملات شرطي نوع اول براي بيان يک شرط (يا موقعيت) ممکن و يک نتيجه محتمل در آينده استفاده مي‌شود.
|
if
|
حال ساده
|
will/won't
|
مصدر بدون to
|
|
if
|
I work hard,
|
I will
|
pass my exams.
|
- If I find your watch, I will tell you. (.اگر ساعت شما را پيدا کنم به شما خواهم گفت)
- If we leave now, we'll catch the 10.30 train.
(اگر حالا حرکت کنيم به قطار ساعت 10:30 مي‌رسيم)
- If I see him, I'll tell him the news. (.اگر او را ببينم خبرها را به او خواهم گفت)
- You'll get wet if you don't take an umbrella. (.اگر چتر نبري خيس خواهي شد)
|
|
|
|
علاوه بر will مي‌توان از should ،must ،can ،might ،may و غيره نيز استفاده کرد که در اين صورت معني آن کمي فرق خواهد کرد:
o If you pull the cat's tail, it may scratch you.
(اگر دم گربه را بکشي ممکن است تو را چنگ بزند )
o You should eat less rice if you want to lose weight.
(اگر مي‌خواهي وزن کم کني بايد کمتر برنج بخوري)
|
|
جملات شرطي نوع دوم
از جملات شرطي نوع دوم براي بيان يک شرط يا موقعيت غير واقعي يا غير ممکن و نتيجه محتمل آن در زمان حال يا آينده بکار مي‌رود. در واقع در اين نوع جملات حال يا آينده‌اي متفاوت را تصور مي‌کنيم.
|
if
|
گذشته ساده
|
would ('d)
would not (wouldn't)
|
مصدر بدون to
|
|
if
|
I had more money, I
|
would ('d)
|
buy a new car.
|
|
if
|
you lived in England, you
|
would ('d)
|
soon learn English.
|
چند مثال ديگر:
- If he needed any money, I'd lend it to him. (But he doesn't need it)
(اگر به پول احتياج داشت به او قرض مي‌دادم)
- If I had more time, I'd help you. (اگر وقت بيشتري داشتم به شما کمک مي‌کردم)
- If I were* a rich man, I'd buy an expensive car.
(اگر ثروتمند بودم يک ماشين گرانقيمت مي‌خريدم)
- I wouldn't accept the job (even) if they offered it to me.
(اگر آن کار را به من پيشنهاد مي‌کردند هم قبول نمي‌کردم)
:: موضوعات مرتبط:
افعال کمکی (معین) ,
,
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
آمار
وب سایت:
